Ser z pleśnią pojawił się na rynku rosyjskim kilkadziesiąt lat temu iw tym czasie zyskał pewne grono fanów. Jednak pomimo szerokiej dystrybucji nie każdy konsument wie, czym różnią się sery brie i camembert, chociaż to właśnie te rodzaje zyskały największą popularność. Są naprawdę bardzo podobne - oba mają miękką konsystencję i są pokryte lekką spleśniałą skórką. Ale jest różnica i polega ona na wielu czynnikach, od składu po cechy użytkowe.
Jak odróżnić brie od camemberta
Oba rodzaje sera są miękkimi odmianami i są wytwarzane z mleka krowiego.Zewnętrznie Brie również różni się nieco od Camemberta, są to małe zaokrąglone główki, z białą pleśnią na zewnątrz i delikatną, lekko lepką substancją w środku. Smak jest podobny - bogaty, z lekką pikantnością.
Ale kryteriów wskazujących na różnicę między tymi rodzajami produktów jest więcej.
Czas gotowania
Brie uważany jest za ser „uniwersalny” nie tylko dlatego, że nadaje się zarówno na świąteczny stół, jak i na co dzień. Ale także dlatego, że gotują je o każdej porze roku.
Produkcja camemberta w upalne miesiące jest niepraktyczna ze względu na szereg cech technologicznych. Dlatego nie robi się go latem, a tylko od września do maja.
Skład i terminy dojrzewania
Oba warianty zawierają zakwas, enzymy, grzyb Penicillium commune, sól. Ale w brie oprócz mleka dodaje się również śmietanę. Dzięki temu zawartość tłuszczu mlecznego w tym produkcie wynosi około 60%, podczas gdy w Camembercie nie więcej niż 45%.
Brie dojrzewa przez 1-2 miesiące. Camembert ma krótszy okres dojrzewania, a młody ser jest gotowy w 3 tygodnie. A w przypadku odmian najwyższej jakości zajmuje to około 35 dni.
Rozmiar i opakowanie
Głowa brie jest owalna i lekko uniesiona. Jego średnica wynosi od 30 do 60 cm, grubość waha się między 3-5 cm.
Camembert występuje w formie zaokrąglonej płaskiej główki o średnicy 11-12 cm i grubości 3-3,5 cm.Sprzedawany wyłącznie w całości, zapakowany w folię lub pudełko.
Kolor, zapach i konsystencja
Ser brie jest blady, z szarawym odcieniem. Skorupa pleśni ma lekki zapach amoniaku, ale jest jadalna. W środku ser jest miękki, o delikatnym aromacie.
Camembert w przeciwieństwie do swojego „brata” ma przyjemny żółtawy kolor. Aromat jest specyficzny - z głowy wydzielają się grzyby, siano, a według niektórych smakoszy „pachnie trochę podwórkiem”.Tekstura jest gęstsza niż brie, ale dopuszczalne jest lekkie „rozciągnięcie”. Jeśli środek jest twardy, a przy skórce znajduje się półpłynna masa, oznacza to nieodpowiednią jakość produktu.
Warto zaznaczyć, że kolor obu rodzajów serów może różnić się w zależności od wieku. Tak więc, im starszy ser brie lub camembert, tym jest ciemniejszy.
Smak
Młode brie smakuje miękko, delikatnie i kremowo. Z czasem zdobywa punkt. Przy wyborze należy kierować się grubością główki – im cieńsze „ciasto”, tym ostrzejszy ser.
Camembert ma nieco ostrzejszy, umiarkowanie pikantny smak z wyczuwalnymi grzybowymi nutami. Może trochę słodkie.
Cechy użytkowania
Brie jest uważany za ser wszechstronny. Pasuje do bagietek, krakersów, croissantów i innych wypieków. Można podawać z jabłkami, gruszkami i słodkimi jagodami. Nadaje się do win deserowych, cydru i szampana. A Francuzi lubią dodawać go do kawy zamiast śmietanki.
Camembert to bardziej konkretny produkt, dobry jako samodzielna potrawa. Łączy się z orzechami, krakersami, winogronami i dżemem z kwaśnych owoców. Możesz podać z winami deserowymi, cydrem lub calvadosem.
Fakty żywieniowe i ograniczenia
Ze względu na zawartość śmietany ser brie jest bardziej tłusty. A Camembert ma niższą zawartość laktozy i może być spożywany w ograniczonych ilościach przez osoby uczulone na mleko.
Ograniczenia dla obu odmian są takie same. Serów pleśniowych nie należy podawać małym dzieciom, ponieważ zawierają niepasteryzowane mleko. A osobom z nadciśnieniem i wysokim cholesterolem nie zaleca się spożywania więcej niż 50 g produktu dziennie.
Brie
To jeden z najstarszych francuskich serów. W swojej ojczyźnie popularność zyskał w okresie średniowiecza. A produkt otrzymał swoją nazwę od prowincji pod Paryżem, ponieważ tam został po raz pierwszy wyprodukowany.
Bree była uważana za pokarm królów. Zachwycali się nim Filip August, Henryk IV i królowa Margo. A Karol Orleański podarował damom dworu główkę brie na Boże Narodzenie i nie mogły się doczekać prezentu.
Dzisiaj brie jest znana na całym świecie. Teraz to nie jest jeden gatunek, ale „rodzina”, ponieważ pojawiło się wiele odmian. To podwójny i potrójny brie, serek z dodatkiem ziół, orzechów, suszonych owoców. Jest też linia, która zawiera próbki bez mleka krowiego w składzie.
Camembert
Z pojawieniem się sera Camembert związana jest niezwykła legenda. Według legendy podczas Rewolucji Francuskiej normandzka wieśniaczka Marie Arel uratowała ukrywającego się przed prześladowaniami mnicha. I w podzięce wyjawił jej tajemnicę robienia sera, znaną do tej pory tylko jemu.
Pośrednim potwierdzeniem tej historii są dokumenty archiwalne odkryte na początku ubiegłego wieku przez burmistrza miasteczka Vimoutiers.Wspominają o niejakiej Marie Arel z wioski Camembert, która od 1791 roku sprzedaje niezwykłe sery. A w 1928 r. W ojczyźnie dziewczynki (i odpowiednio sera) wzniesiono pomnik pamięci.
Ale Camembert uzyskał wygląd zbliżony do dzisiejszego dopiero pod koniec XIX wieku. I stało się popularne na całym świecie podczas pierwszej wojny światowej. W tamtych latach kupowano cantal i gruyère na potrzeby wojska, ale to nie wystarczało ogromnej liczbie żołnierzy i oficerów. I wtedy Francja zaczęła dostarczać wojsku duże ilości Camemberta.
W przeciwieństwie do brie ten rodzaj sera nie ma wielu odmian. Receptura, według której przygotowywano ją 100 lat temu, niewiele się zmieniła. Czasami w sprzedaży jest odmiana z truflami.
Oprócz podobieństwa wyglądu i smaku, Brie i Camembert są równie wymagające pod względem warunków przechowywania. Sery z pleśnią należy przechowywać w niskiej temperaturze, w stałej temperaturze około +2°C.A przed krojeniem i jedzeniem kawałek powinien leżeć w temperaturze pokojowej przez około pół godziny. Uważa się, że w ten sposób ser ujawni cały swój smak.