Mash (łac. Vigna radiata) to jednoroczna roślina strączkowa z rodziny motylkowatych. Wcześniej klasyfikowany jako przedstawiciel biologicznego rodzaju Haricot, obecnie wraz z urd i adzuki zaliczany jest do blisko spokrewnionego rodzaju Vigna. Znane są również inne nazwy fasoli mung - fasola mung, lui-dau, fasola azjatycka, złota fasola. To drugie imię najczęściej spotykane jest w starych źródłach.

Indie, Pakistan i Bangladesz uważane są za miejsce narodzin kultury. Na skalę przemysłową fasolę mung uprawia się niemal w całej strefie subtropikalnej, ale największymi producentami są Indonezja, Birma, Chiny, Tajlandia i Filipiny.Uprawia się go także w niektórych stanach Ameryki o suchym, gorącym klimacie oraz na południu Europy. Ponadto zbiory na tych terenach odbywają się dwa razy w roku, na początku lata i pod koniec jesieni. W krajach wzrostu kultura stała się powszechna i jest aktywnie wykorzystywana w kuchni, ale w Rosji jest praktycznie nieznana ogółowi społeczeństwa.

Z czego robi się puree

Do celów spożywczych stosuje się nasiona fasoli mung, które otrzymuje się z długich, do 20 cm, owoców fasoli. W jednym „strąku” znajduje się 6-15 ziaren. Są małe (3-6 mm długości) i okrągłe, beczkowate, mają gładką powierzchnię i lekki połysk. Kolor jest zwykle ciemnozielony, żółty lub oliwkowy, rzadziej spotykane są odmiany brązowe, czarne lub zielone nakrapiane.

Kiełki Maszy są również popularne w kuchni azjatyckiej – ziarna kiełkują w ciepłym, wilgotnym środowisku. „Microgreen” charakteryzuje się wysoką zawartością witamin i jest uważany za doskonałe narzędzie do regeneracji po przebytych chorobach lub podczas intensywnej aktywności fizycznej i umysłowej.

Niewiele osób wie, że z fasoli mung robi się też „szklany” makaron, znany rosyjskim i europejskim konsumentom pod nazwą grzybica. Jest wytwarzany ze skrobi z fasoli mung i sprzedawany w postaci suszonej.

Co zawiera 100 gramów fasoli mung

Mash ma wysoką kaloryczność - 300 kcal na 100 g. Objętość białek, tłuszczów i węglowodanów w tej samej ilości produktu wynosi odpowiednio 23,5/2/46 g. Ponadto fasola ta jest bogata w błonnik pokarmowy, błonnik pokarmowy oraz następujące korzystne pierwiastki:

  • beta-karoten;
  • witaminy B1, B2, B5, B6, B9, C, E, K i PP;
  • żelazo;
  • potas;
  • wapń;
  • magnez;
  • mangan;
  • miedź;
  • sód;
  • selen;
  • fosfor;
  • cholina;
  • cynk.

Dzięki bogatemu składowi chemicznemu fasola mung ma kompleksowe pozytywne działanie na organizm - stabilizuje procesy metaboliczne, poprawia kondycję kości i mięśni, pobudza pracę jelit i nerek, zwiększa ogólną wydolność organizmu oraz pomaga zapobiegać chorobom narządy wzroku.

Istnieje kilka przeciwwskazań do stosowania fasoli mung – należy ją wykluczyć z diety w przypadku indywidualnej nietolerancji oraz w okresach ostrych alergii pokarmowych. Ograniczyć lub wyeliminować te ziarna z diety powinny być osoby cierpiące na poważne zaburzenia metaboliczne, choroby przewodu pokarmowego i choroby zakaźne jelit. A także nie podawaj potraw z fasoli mung dzieciom poniżej 3 roku życia, aby uniknąć kolki i wzdęć.

Rodzaje fasoli mung

Australijskie stowarzyszenie fasoli mung opracowało różne odmiany tej rośliny. Tradycyjnie odmiany te dzielą się na 2 grupy - zacier czarny i zielony.

Pierwszy rodzaj fasoli nie jest powszechny w kuchni i rzadko można go znaleźć nawet w wyspecjalizowanych sklepach. Odmiana zielona jest bardziej popularna i łatwiejsza do zdobycia.

Co gotuje się z fasoli mung: 10 popularnych potraw

Jeśli wielu rosyjskich konsumentów nawet nie wie, czym jest fasola mung, jest ona szeroko stosowana w kuchni azjatyckiej i wegetariańskich programach żywieniowych. Na bazie fasoli o przyjemnym, „orzechowym” smaku przygotowywane są następujące rodzaje dań:

  • shavlya-mash i kichiri-mash (popularne w kuchni tadżyckiej i uzbeckiej, są mieszanką gotowanego ryżu i fasoli mung zaprawionej olejem roślinnym, podawane jako samodzielna uczta lub jako dodatek do mięsa);
  • dhal (indyjska zupa krem z fasoli, warzyw, przypraw i mleka kokosowego);
  • smażona fasola mung (smażona fasola mung doprawiona przyprawami);
  • zupy mięsno-warzywne, zupy puree;
  • gulasz z wołowiną, kurczakiem lub owocami morza;
  • dodatki do mięs, drobiu i ryb;
  • kaszki słodkie i słone;
  • sałatki;
  • sosy, nadzienia do placków, placków i pierogów;
  • desery i napoje (szczególnie popularne w kuchni chińskiej, gdzie "słodka woda" na bazie puree z fasoli mung podawana jest na ciepło lub na zimno).

Jeśli chodzi o ten drugi rodzaj żywności, konsumenci zauważają, że osoba nieprzyzwyczajona do takiej żywności będzie bardzo dziwna ze względu na specyficzny, niezwykły smak.

Jak wybrać dobrej jakości fasolę mung w sklepie

Mash nie jest często spotykany w supermarketach sieciowych, większość produktów trafia do wyspecjalizowanych sklepów sprzedających produkty z kategorii PP. Towary wysokiej jakości spełniają następujące wymagania:

  • „groszek” ma jednolity kolor i lekki połysk;
  • kształt fasoli jest prawidłowy, zaokrąglony;
  • produkt nie posiada uszkodzeń, słoje są równe, nie pomarszczone;
  • w masie nie ma zanieczyszczeń, gruzu, śladów po owadach;
  • perforowane opakowanie (jeśli zawartość nie „oddycha”, prowadzi to do szybkiego powstawania pleśni);
  • opakowanie ma datę ważności (z reguły 12 miesięcy, choć przy odpowiednim przechowywaniu fasola pozostaje jadalna znacznie dłużej, od półtora do dwóch lat);
  • produkt wyprodukowany i zapakowany w technologii Tadżykistanu, Indii, Australii lub Uzbekistanu).

Do przechowywania produktu najlepiej użyć szklanego, szczelnie zamkniętego pojemnika lub płóciennego woreczka. Należy również pamiętać, że głównym „wrogiem” maszy jest wilgoć i wybrać suche, dobrze wentylowane miejsce, chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Jaka jest różnica między fasolą mung a soczewicą i groszkiem

Zacier, groszek i soczewica należą do tej samej rodziny - roślin strączkowych. Ale są między nimi pewne istotne różnice.

Jaka jest różnica między fasolą mung a soczewicą i groszkiem:

    Warunki uprawy. Zacier jest bardziej ciepłolubny niż groch i soczewica (choć ta druga jest również wrażliwa na mróz i nagłe zmiany pogody).
  1. Wygląd owocu. „Strąki” fasoli mung są wąskie i długie, cylindryczne, wieloziarniste, koloru brązowego, brązowego lub czarnego, nasiona są małe i owalne. Ziarna soczewicy są rombowe i małe, o długości około 10 mm i szerokości do 8 mm, zawierające od 1 do 3 spłaszczonych nasion o ostrych krawędziach, których kolor zależy od odmiany.Strąki grochu są płaskie i wydłużone, a każdy z nich zawiera do 10 grubych zielonych, okrągłych groszków.
  2. Przygotowanie do gotowania. Groch i soczewica wymagają obowiązkowego wstępnego namoczenia. Masza, taki środek jest wymagany tylko wtedy, gdy był przechowywany przez długi czas, podczas gdy świeże nasiona można po prostu posortować i umyć.
  3. Czas przetwarzania. Soczewica i groszek gotują się dłużej niż fasola mung i są gotowe w mniej niż godzinę. Z reguły wystarczy 30-50 minut gotowania na średnim ogniu.
  4. Kalorie i wartość odżywcza. Według tych wskaźników soczewica przoduje - 100 g produktu zawiera 352 kcal. Nieco ustępuje mu Mung, gdzie w podobnej objętości zbóż 300 kcal, groszek ma najniższą kaloryczność z wymienionych rodzajów fasoli - 298 kcal.

Kolejna, ważna uwaga - fasola mung rzadko wywołuje wzdęcia u dorosłych, zdrowych ludzi, w przeciwieństwie do grochu i soczewicy. Niewielki wzrost powstawania gazów po zjedzeniu tego rodzaju fasoli obserwuje się tylko u dzieci, głównie dzieci w wieku przedszkolnym i cierpiących na wzdęcia.

Kategoria:

Wskazówki