Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Ciecierzyca (łac. Cicer arietinum) to roślina strączkowa z rodziny motylkowatych. Roślina kocha ciepło, dobrze toleruje długą suszę. Uprawiana jest głównie w Azji Południowej i Zachodniej: w Indiach, Pakistanie, Iranie, Turcji i Syrii. W Rosji uprawia się ponad 30 odmian, w tym 6 nowych.

Inne nazwy ciecierzycy to ciecierzyca, groszek barani, orzechy włoskie, nohut. Za ojczyznę uważa się Turcję i Syrię, gdzie ponad 7 tysięcy lat temu wyrósł odległy „przodek” kultury, Cicer reticulatum. Po raz pierwszy w źródłach pisanych o ciecierzycy wspomniał Homer w słynnej Iliadzie.Starożytni Grecy gotowali z tych ziaren owsiankę, zwaną w tamtych czasach „pulsem”, a także spożywali ją smażoną i surową, jak orzeszki ziemne. Dziś groszek barani jest nie mniej powszechny niż w czasach starożytnych - jest szeroko stosowany w kuchni do gotowania pierwszych dań, dodatków, sałatek itp.

Z czego robi się ciecierzycę

Jedz nasiona ciecierzycy, które są ekstrahowane z dojrzałych owoców (fasoli). W każdym „strąku” znajduje się 1-2, rzadziej 4 „groszek”. Mają charakterystyczny, wypukły kształt przypominający głowę barana lub sowy, od których kultura wzięła jedną ze swoich nazw – groszek barani.

Kolor nasion w zależności od odmiany waha się od żółtego do ciemnobrązowego, prawie czarnego. Rozmiar jest mały, o średnicy 5-15 mm. Groszek jest dość lekki, waga 1000 szt. to tylko 150, maksymalnie 300 g.

Ciecierzyca nie smakuje jak żadna znana roślina strączkowa. Ma pikantny, „orzechowy” smak, który jest szczególnie wyraźny podczas smażenia. Po ugotowaniu smak przypomina puree ziemniaczane.

Co zawiera 100 gramów ciecierzycy

Ciecierzyca to bardzo wysokokaloryczny i pożywny produkt. 100g nasion zawiera:

  • 378 kcal;
  • 20,47g białka;
  • 6,04g tłuszczu;
  • 62,95g węglowodanów.

Nasiona upraw są cennym źródłem następujących przedmiotów:

  • żelazo;
  • potas;
  • mangan;
  • miedź;
  • selena;
  • fosfor;
  • cynk;
  • witamina B1 (tiamina);
  • witamina B6 (adermina);
  • witamina B9 (kwas foliowy);
  • niezbędny aminokwas lizyna;
  • błonnik pokarmowy.

Wysoka zawartość białka sprawia, że ciecierzyca jest doskonałym zamiennikiem produktów zwierzęcych w dietach wegetariańskich i wegańskich (ciemne ziarna mają więcej białka niż jasne).Pozwala nie tylko zachować uczucie sytości na długi czas, ale także wzbogacić organizm w przydatne substancje. Jednocześnie nie ma praktycznie żadnych przeciwwskazań do stosowania tego rodzaju fasoli – ostrożnie i w małych ilościach powinny ją stosować osoby ze skłonnością do wzmożonego tworzenia się gazów, cierpiące na wrzody, zapalenie pęcherza moczowego, dnę moczanową i zakrzepowe zapalenie żył.

Rodzaje ciecierzycy

Obecnie istnieje kilkadziesiąt odmian ciecierzycy. Tradycyjnie dzielą się one na 4 grupy:

  • Azjatka;
  • wschodni;
  • Euroazjatycki;
  • Śródziemnomorska.

Z kolei wymienione kategorie są klasyfikowane według charakterystyki warunków wzrostu. A więc ciecierzyca się zdarza:

  • Anatolian;
  • Afgański;
  • górski europejski;
  • step;
  • Turkistan.

Istnieje również klasyfikacja kultur w zależności od koloru nasion. Ciecierzyca dzieli się na następujące rodzaje:

  • biały;
  • żółty;
  • zielony;
  • czerwony;
  • brązowy;
  • czarny.

Kolejnym ważnym kryterium jest wygląd nasion. Na tej podstawie ciecierzycę dzieli się na następujące grupy:

  • Desi - odmiany brązowe lub czarne używane głównie do produkcji mąki z ciecierzycy;
  • kabuli - owoce o lekkiej skorupce, szeroko stosowane w kuchni.

Głównymi dostawcami desi ciecierzycy na rynek światowy są Iran, Indie, Etiopia i Meksyk. Kabuli rośnie w Pakistanie, Chile, południowej Europie i północnej Afryce.

Co się robi z ciecierzycy: 10 popularnych dań

Ciecierzyca nadaje się do każdego rodzaju obróbki cieplnej - można ją gotować, smażyć, dusić i piec. Przygotowane z nasion kultury:

    Hummus
  • falafel (orientalne danie w postaci smażonych w głębokim tłuszczu kulek z tłuczonej fasoli doprawionej przyprawami);
  • leblebi (popularny w Iranie i Turcji przysmak z prażonych nasion ciecierzycy bez użycia tłuszczu, spożywany naturalnie lub słodzony cukrem jako samodzielne danie lub dodawany do deserów);
  • dhokla (potrawa indyjska, to ciasto gotowane na parze na bazie pasty z ciecierzycy i ryżu);
  • farinat (włoskie tortille z mąki z ciecierzycy, zwykle podawane z warzywami, rzadziej z serem).

W kuchni rosyjskiej i europejskiej z ciecierzycy przygotowuje się następujące rodzaje potraw:

  • zupy;
  • tłuczone ziemniaki;
  • lepkie i kruche zboża;
  • gulasz;
  • zapiekanki.

Pure z ciecierzycy dodaje się też do mięs mielonych i pasztetów, a prażone nasiona do różnych sałatek. Nie mniej popularna jest opcja „przekąska”, kiedy ciecierzyca jest smażona lub pieczona z czosnkiem i przyprawami i jedzona jak krakersy. Oprócz mąki i nasion używa się jej do przygotowywania wypieków i deserów.

Jak wybrać dobrej jakości ciecierzycę w sklepie

Aby jak najlepiej wykorzystać ciecierzycę, ważny jest wybór odpowiedniego produktu. Kupując, zwróć uwagę na następujące punkty:

  • Jak wygląda groszek? Powinny być wolne od odprysków i uszkodzeń, mieć w przybliżeniu zaokrąglony kształt, jednolity kolor, gładką strukturę i mniej więcej ten sam rozmiar.
  • Jakość opakowania. Powinien być szczelny, bez pęknięć i uszkodzeń, lepiej przezroczysty, aby można było wyraźnie zobaczyć, jaki produkt jest w środku, czy na ziarnach znajdują się zanieczyszczenia, resztki lub osad.
  • Data ważności. Z reguły jest to nie więcej niż 12 miesięcy. Nie zaleca się dłuższego przechowywania ciecierzycy.

Po otwarciu opakowania warto ocenić zapach produktu. Dobra ciecierzyca emanuje lekkim aromatem zbóż i orzechów. Ziarna lepiej przechowywać w szklanym słoju, w chłodnym i ciemnym miejscu. Nie można go stawiać w pobliżu produktów o ostrym zapachu – nasiona jak gąbka szybko go wchłoną.

Jaka jest różnica między ciecierzycą a groszkiem

Ciecierzyca jest błędnie uważana przez niektórych konsumentów za odmianę grochu. Ale to złudzenie, kultury mają wiele różnic.

Zobaczmy, czym różni się ciecierzyca od grochu:

    Genesis. Wiadomo do czego należą obie kultury - są przedstawicielami rodziny roślin strączkowych klasy Dicotyledonous. Ale nazwa rodzaju jest inna, ciecierzyca jest klasyfikowana jako Cicer arietinum, a groch jako Pisum.
  1. Warunki wzrostu. Ciecierzyca potrzebuje cieplejszego klimatu, optymalna temperatura do kwitnienia i zawiązywania to 24-28°C, natomiast groch może normalnie rozwijać się w mniej „szklarniowych” warunkach.
  2. Liczba nasion w strąku. Jak wspomniano powyżej, jeden owoc ciecierzycy zawiera 1-2 „groszki”, a w strąku grochu może ich być do 10.
  3. Wygląd strąka i nasion. Strąki grochu są wydłużone, lekko zakrzywione, strąki ciecierzycy krótkie i nabrzmiałe. Nasiona pierwszej kultury mają prawie idealnie kulisty kształt i są zabarwione na zielono. Drugi charakteryzuje się nierównym kształtem ziaren, których odcień może zmieniać się od jasnożółtego do ciemnobrązowego, w zależności od odmiany.Jednocześnie po obróbce przemysłowej groch z reguły dzieli się na połówki i natychmiast zachowuje integralność ziarna.
  4. Skład chemiczny i zawartość kalorii. Groch zawiera nieco więcej białka niż ciecierzyca (około 20,5 g na 100 g produktu), ale ustępuje tej ostatniej pod względem kalorii, tłuszczu i węglowodanów.
  5. Przetwarzanie przed gotowaniem. Ciecierzycę trzeba namoczyć dłużej, lepiej - minimum 12 godzin, groszek wystarczy na 1-2 godziny.
  6. Metody gotowania. Jeśli suszony groszek jest głównie gotowany, to ciecierzycę można również smażyć, dusić lub piec.

I weź pod uwagę reakcję organizmu na tego typu rośliny strączkowe – z reguły groch powoduje większe obrzęki niż ciecierzyca.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Wskazówki